มองแวบแรกเหมือนอัญมณีระยิบระยับ แต่จริงๆ คือขนมลูกกวาด ชื่อว่า โคฮาคุโต (琥珀糖 แปลตรงตัวว่า “น้ำตาลอำพัน”) ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามันดังมากในโซเชียลญี่ปุ่นในชื่อเล่น “อัญมณีกินได้” เพราะรูปลักษณ์สวยจับตา จนเป็นของโปรดเวลาโพสต์ลง Instagram หลายคนคิดว่าเป็นขนมเทรนด์ใหม่ แต่นี่แหละจุดพลิก—โคฮาคุโตจริงๆ เป็นวากาชิดั้งเดิมอายุกว่า 200 ปี ย้อนไปถึงสมัยเอโดะ

คำแรก: เซอร์ไพรส์หวานกรุบ

ใสสะท้อนแสง สีสันระยิบ พอชูรับแสงก็วิบวับเหมือนคริสตัล จากนั้นถึงตอนกัด… ภายนอกกรอบเพราะน้ำตาลผลึก แต่ด้านในนุ่มคล้ายเจลลี่ สัมผัสแบบกรอบนอกนุ่มในที่กินแล้วเพลิน ความหวานตรงไปตรงมา ไม่เลี่ยน เผลอหยิบชิ้นถัดไปโดยไม่รู้ตัว

รุ่นใหญ่ที่มีรากลึก

แม้หน้าตาจะดูโมเดิร์น แต่ต้นทางของโคฮาคุโตอยู่ที่เกียวโตในสมัยเอโดะ เดิมเรียกว่า “คินเงียวคุกัง (錦玉羹)” วุ้นสาหร่ายผสมน้ำตาล ต่อมามีการใช้สีจากพืชธรรมชาติ (เช่นผลไม้ตระกูลการ์ดิเนีย) จนเกิดโทนสีเหลืองอำพันและได้ชื่อ “โคฮาคุโต” จากขนมชั้นสูงของชนชั้นนำ ค่อยๆ แพร่หลายเพราะทั้งสวยและอร่อย

ยังเป็นดาวเด่นในยุคนี้

ปัจจุบันลองเสิร์ชแฮชแท็กใน Instagram หรือ TikTok ก็จะเจอโคฮาคุโตวิบวับเต็มฟีด ความนิยมสูงจนบางช่วงแทบขาดตลาด ที่อาซากุสะหรือเกียวโตยังมีร้านวากาชิเก่าแก่ทำขาย โดยมักทำสีหรือลายตามฤดูกาล เป็นทั้งขนม ของฝาก และประสบการณ์ทางวัฒนธรรมในหนึ่งเดียว

สรุป

โคฮาคุโตคือ

• ขนมหน้าตาเหมือนอัญมณีจริง

• สัมผัสสองชั้น—กรอบนอก นุ่มใน

• วากาชิอายุกว่า 200 ปีที่หยั่งรากในวัฒนธรรมญี่ปุ่น

ไม่ใช่แค่ “ขนมเพื่อโซเชียล” แต่มันคือซูเปอร์สตาร์ของโลกวากาชิ Moncha BOX ใส่โคฮาคุโตไว้เคียงคู่กับขนมดั้งเดิมและมัทฉะ แม้ยังมาเยือนญี่ปุ่นไม่ได้ ก็สัมผัสประกาย ความอร่อย และประวัติของ “อัญมณีกินได้” ได้จากที่บ้าน